ASPEKT PIERWSZY: SZCZĘŚCIE
Szczęście jest przejawem wewnętrznej radości. Oznacza to, że jesteś zadowolony z rzeczywistości, którą się zachwycasz i przeżywasz z entuzjazmem. Nie oznacza to, że czujesz się szczęśliwy zawsze w stu procentach, ani że twoje szczęście nigdy nie będzie się różnić intensywnością. To bardziej usposobienie, sposób na zmierzenie się z życiem i rzeczami, które ci się przytrafiają. Ludzie, którzy są szczęśliwi, sprawiają, że inni są szczęśliwi. Podobnie jak lęk i smutek są zaraźliwe, radość i szczęście promieniują na innych.
ASPEKT DRUGI: WSPÓŁCZUCIE
Współczucie nie oznacza litowania się nad kimś lub uznawania go za gorszego lub ograniczonego. Jak wskazuje słowo, chodzi o współodczuwanie przeżyć (w tym kontekście cierpienia) z inną osobą. Oznacza to zrozumienie jego bólu i odczuwanie go jak własnego. Zasadniczo jest to akt empatii.
Współczucie jest niezbędne, ponieważ pomaga zrozumieć uczucia innych ludzi. Umożliwia także akceptację i weryfikację ich słabych punktów i ograniczeń. Bez współczucia krytykowałbyś i kwestionował ludzkie słabości i błędy. Dzięki współczuciu jesteś w stanie je zrozumieć i poczuć jak własne.
ASPEKT TRZECI: WZAJEMNA PRZYJEMNOŚĆ
Kiedy dwoje ludzi lubi swoje towarzystwo, jest tam miłość. Oboje chcą spędzać czas ze sobą i być naprawdę obecni w tym czasie. Kiedy spędzasz czas z kimś, kogo kochasz, skupiasz na nim całą swoją uwagę, rozmawiając lub dzieląc się doświadczeniami. Obejmuje to także zdolność słuchania i otwartości na to, co druga osoba myśli, mówi i robi.
ASPEKT CZWARTY: WOLNOŚĆ
Buddyzm mówi, że nie możesz być wolny bez wewnętrznego pokoju i równowagi. Ludzie z wewnętrznym pokojem są spokojni i opanowani we wszystkich sytuacjach. Oznacza to, że jeśli chcesz kochać siebie i innych, najpierw musisz uspokoić wewnętrzny niepokój, który uniemożliwia rozkwit pozytywnych uczuć.